معبد طلایی هند
صاحب سری هرمندیر (منزلگاه خداوند)، همچنین صاحب سری دربار و به طور غیر رسمی با عنوان « معبد طلایی هند »، مقدس ترین معبد سیخیسم، واقع در شهر امریتسار، پنجاب، هند است. امریتسار (به معنای واقعی کلمه، مخزن شهد جاودانگی) در سال ۱۵۷۷ توسط چهارمین راهنمای دین هندی، گورو رام داس کشف شد.
پنجمین راهنمای دین هندی ، گورو ارجان، ساحیب هرمندیر را طراحی کرد که در مرکز این مخزن مقدس ساخته شود، و پس از ساخت این مکان، آدی گرانت، کتاب مقدس دین هندی، را داخل ساحیب هرمندیر نصب کرد. مجموعه ی ساحیب هرمندیر نیز مکانی برای تخت اکل (تاج و تختی بی انتها، که بدست گوروی ششم، گورو هارگوبیند ساخته شده) است. در زمانی که مکان ساحیب هرمندیر منزلگاه صفت روحانی خداوند به شمار می رود، تخت اکل کرسی قدرت موقت خداوند است.
ساخت ساحیب هرمندیر برای ساخت یک محل عبادت و مسجد برای مردان و زنان از تمام جنبه های زندگی و همه ادیان در نظر گرفته شد که مردم به طور مساوی بیایند و خدا را عبادت کنند. بر همین اساس، به عنوان یک ژست از این جهان گرایی غیر فرقه ای دین سیکیسم، گورو ارجان، کشیش صوفی مسلمان، حضرت میان میر را دعوت ویژه کرد تا سنگ بنای ساحیب هرمندیر را قرار دهد.
چهار ورودی (برای هر چهار جهت) ساحیب هرمندیر نیز نماد باز بودن دین سیک برای تمام مردمان و تمام مذاهب می باشد. بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر روزانه از حرم مطهر برای عبادت بازدید می کنند و به طور مشترک در آشپز خانه و صرف غذای رایگان شریک می شوند، صرف نظر از هر گونه تمایزی، سنتی که مشخصه ی تمام معابد دین هندی است.
معابد امروزی در سال ۱۷۶۴ توسط جاسا سینگ آهلووالیا با کمک دیگر ایالت های هند بازسازی شدند. در اوایل قرن نوزدهم، مهاراجه رانجیت سینگ منطقه ی پنجاب را از حمله ی بیرونی نجات داد و طبقات بالایی معابد هندی را با طلا پوشاند، که به آن ظاهری متمایز بخشید و نام انگلیسی اش قرار داده شد.
